Onze poes heeft begin deze zomer afscheid van ons genomen, na bijna 18 jaar samenzijn.

Wat een ongelooflijk voorrecht om een dier zo lang bij je te mogen hebben. Het was de eerste keer dat we niet besloten om in te grijpen met medicatie die het proces zou versnellen. We ervaarden zoveel rust, overgave, verbinding en vertrouwen in het geven van nabijheid terwijl zijn vlammetje meer en meer uitdoofde. Tot hij met een paar zachte miauwtjes zijn Aardse avontuur beëindigde. Op dat moment, was ik een actieve meditatie aan het begeleiden. Het thema dat daarin aan bod kwam was afscheid en verbinding. De bijzondere synchronisatie van belevingen, verwondert me.

In de deelronde na de meditatie vertelde een deelnemer over haar ervaringen. Haar visualisaties en belevingen rond een familiale stervensbegeleiding waren helend geweest. Het was een ervaring vol hoop en kracht, die haar sterkte om terug te keren naar haar complexe en bewogen wereld.

Begeleider zijn op een lijdensweg en stervensproces van een geliefde is een uitdagende rol die in ons leven vroeg of laat naar ons toe zal komen. Hoe we omgaan met deze ontmoeting en rol vertelt iets over:

• je relatie met die persoon
• de mogelijkheid om je te verbinden met de onzekerheid, de angst, de pijn en onwetendheid
• je eigen kwetsbaarheid en beperkingen
• ….

Ik zie het vooral als een uitnodiging om steun te geven aan wat de stervende ziel nog nodig heeft.

Zelfzorg mag je hier zeker niet uit het oog verliezen. Afscheid kan je immers zo raken in je verdriet omdat jij achterblijft en gemis zal ervaren. Het brengt je naar je rouwproces om wat is geweest, nooit geweest is en nooit meer zal zijn.

Als dierenarts heb ik veel koppels, gezinnen, mensen en dieren mogen bijstaan in dit proces van afscheid nemen. Dit proces mogen faciliteren en begeleiden ontroerde me telkens opnieuw. Het is dankbaar om te zien en te horen wat een dier heeft betekend.

In het woonzorgcentrum voor mensen met jongdementie is afscheid een vaak voorkomend thema. Deze mensen zijn aangekomen op hun eindbestemming en soms leeft dat nog in hun bewustzijn. Recent hebben we afscheid genomen van 2 mensen. Bijzonder om de gedragenheid en sereniteit van de groep en familie te aanschouwen.

Afscheid zal nooit op het juiste moment komen, maar je mag er op vertrouwen dat het ok is als het zich aandient.

De maand november, met Allerheiligen en Allerzielen, laat ons stilstaan bij dit thema. Onze voorouders eren en ons bestaan hierdoor erkennen zie ik deze maand als een geschenk om mee bezig te zijn.

Misschien inspireert het ook jou.