Sinds juli vorig jaar geef ik samen met mijn collega Ann Deckers, 2-wekelijks op vrijdag sessies dans-en bewegingstherapie op de afdeling jongdementie van het woonzorgcentrum Imelda in Mechelen.

Het is een bijzonder verhaal geworden, waarin veel gedragenheid door de directie en zorgpersoneel wordt waargemaakt. Je werk als dans-en bewegingstherapeut niet te hoeven uitleggen faciliteert het namelijk veel meer.

De doelgroep jongdementie is heel divers. Ze varieert van mensen die in een ver gevorderd stadium zijn (fysiek waarneembaar als in een rolstoel, meestal met gesloten ogen), tot mensen in volle bewustzijn van het lot dat hen wacht, in staat tot reflectie hierover en bezig zijnde met al/niet euthanasie.

Een interessante uitdaging wachtte me op hier, me afstemmen met elk van hen en hun mogelijkheden. Het gaat me intuïtief erg goed af. Het herinnert me aan hoe ik non-verbaal contact maakte met dieren,om hun vertrouwen te winnen, toen ik als dierenarts werkzaam was. Oprechtheid, open en ontvankelijk zijn, je hart open stellen zijn belangrijke vaardigheden wil je dit proces van verbinding aangaan. Het geeft ruimte om te laten zijn wat is, te voelen en de brug naar expressie te maken.

We starten meestal met het maken van individueel contact met elk van de bewoners. Sensitieve aanraking is een belangrijk middel. Bewustzijn van hoe je hen benadert en contact maakt is erg belangrijk als lichaamsgericht therapeut. Het brengt verstilling en rust in het lichaam dat vaak erg verkrampt en gespannen is. Samen onderzoeken welke bewegingen nog mogelijk zijn. Het waarnemen van hun subtiele reacties op de muziek en de aanraking creëren de band waarop je bouwt. Blijven kijken naar de opties die wel mogelijk zijn. Hen dan zien openbloeien, een lach zijn verschijnen of hun schat genoemd worden geeft me veel voldoening.

Vanuit het perspectief van de polyvagaal theorie gaat het om veiligheid laten landen in hun proprioceptie, hun zintuiglijke waarneming van de omgeving. Door op een heel bewuste manier veiligheid in het contact te brengen. Zodanig dat er betrokkenheid en een nabijheid kan ervaren worden die hun welbevinden positief beïnvloedt en herstellend werkt.

Na het individuele werk brengen we de groep samen in een cirkel, we bundelen de thema’s die we ervaren bij hen, in onszelf en die aanwezig zijn in de natuur en vertalen die in beweging/ dans. We nodigen uit waar mogelijk om met ons mee te dansen/ bewegen in de cirkel. Op die manier ontstaat er verbinding in de groep vanuit een gedeelde beweging/ ervaring. Deze brengen vaak meer rust en een gevoel van eenheid.

Soms werken we samen met de muziektherapeut. Een heel fijne wisselwerking ontstaat vanuit deze aanvullende muzikale expertise. We brengen de taal van emoties en verhalen in beweging en laten verwachtingen los.

We kregen vervolgens de vraag van het het personeel en alle betrokkenen bij de afdeling, om hen mee te nemen in een ervaringsgerichte sessie dans-en beweging. Het thema werd zelfzorg en verbinding, vanuit beleven in beweging en veiligheid in je lijf te mogen installeren.

Dankbaarheid die we mochten ontvangen na deze sessie was groot.

Feed back die volgde:

” Ongelooflijk hoe verbonden ik me voel na 2u, met mensen waarmee ik niet heel nauw samenwerk” (Muziektherapeute)

” Deze ervaarde beleving neem ik letterlijk mee naar huis. Het doet me echt goed om te leren via de ervaring en niet via mijn hoofd” (Afdelingshoofd)

“Goede opbouw, heel erg genoten van de sessie” (Coördinator)

“Zou veel meer mogen gebeuren: 2*/maand. Heel fijn om op die manier ook eens zelfzorg te mogen ervaren en ontvangen en daarnaast ook te delen met collega’s” (verpleging)

” Mijn schouders zijn normaal plaatsen waar niemand mag aankomen en hier kon ik het wel toelaten” (vrijwilliger)

Dit smaakt alleszins naar een vervolg in 2024. Heel fijn dat wat startte als project nu een plaats heeft gekregen in het vaste aanbod.